Fransız sokak sanat kolektifi Murmure şehirleri mizah, eleştiri ve hayal gücüyle dönüştürüyor
- cedaypaşa
- 10 dakika önce
- 1 dakikada okunur

2009 yılında kurulan Murmure, Fransız kökenli bir sanat kolektifi ve yaratıcı iletişim ajansı olarak sokak sanatını modern şehir anlatılarının merkezine yerleştiriyor. Kolektifin işleri, geçip gidenlerin dikkatini mizah, alaycılık ya da toplumsal eleştiriyle yakalamayı hedefleyen sürekli gelişen bir projeye dayanıyor. Murmure, kentleri yalnızca bir tuval değil, aynı zamanda bir anlatı aracı olarak kullanıyor; çürüyen binalar, kirli sokaklar ve göz ardı edilen insanlar onların görsel diliyle yeniden gündeme geliyor.
Projenin kalbinde, sokaklar üzerinden anlatılan çarpıcı öyküler yer alıyor. “Şehir, tüm taşkınlıkların sahnesidir; bu taşkınlıklar bazen boğulma noktasına kadar ulaşır.” diyor sanatçılar. Renkli tebeşirlerle çizilmiş, çeşitli boyutlardaki kapılar—çocukların göz hizasına, yıpranmış duvarlara yerleştirilmiş—hem masumiyeti hem de kaçışı simgeliyor. Bu çizimler, çocukça bir sadeliği ve düşsel bir atmosferi yansıtarak, kentsel yorgunluğun içinde küçük hayal alanları yaratıyor.
Yıpranmış duvarlardan gözlerini üzerimize diken evsizlerin portreleri, zamanla bozulmak üzere hazırlanmış trompe-l’œil (göz aldanması) posterleri… Bu çalışmalar, geçicilik kavramını işlerken yaşamın kırılganlığını da vurguluyor.
Murmure’un eserlerinde kapüşonlu gençlerin gizlice duvarlara çizim yapması, polislerin devekuşlarına binmesi ya da çocukların pastel kapılarla başka dünyalar hayal etmesi gibi imgeler yer alıyor. Bütün bu sahneler, çağdaş şehir yaşamının çelişkilerini hem şiirsel hem de eleştirel bir dille aktarıyor.
JR, Vhils, Mentalgassi, Boxi ve C215 gibi sanatçılarla benzer bir yaklaşım benimseyen Murmure, sokakları hem anlatının zemini hem de malzemesi haline getiriyor. Sanat, böylece toplumun görmezden geldiği gerçekleri görünür kılan bir araca dönüşüyor.
Murmure, çağdaş dünyayı, çarpıklıkları ve ironileriyle birlikte sokakların yüzeyine taşıyor—bazen bir tebessümle, bazen bir tokat gibi.












Comments